Stil Staan is eigenlijk een onbewust persoonlijk projectje wat in de loop der jaren is ontstaan.
Soms loop ik ergens en kijk naar de grond waar ik op loop en verwonder me dan over het lijnenspel
of de kleuren die ik zie. Ik sta stil en fotografeer mijzelf in dat moment. Gewoon, omdat het kan.
Laatst maakte ik weer zo’n plaatje en bedacht me: Dit doe ik vaker. Maar waarom? Geen idee.
Ik moet hier iets mee, maar ik weet nog niet precies wat. Of misschien moet ik er juist niets mee.
Misschien is het gewoon wat het is.
Kleine momenten van stil staan en verwonderen, kleine momenten in de tijd.
